In 2008 ging ik in de meivakantie met het gezin naar de Zeehondencrèche in Pieterburen. Daar zag ik de eerste te vroeg geboren zeehondjes die hun moeder kwijt waren geraakt. Schattige koppies, maar ook zielig…
Het besluit was snel genomen, ik wilde al een tijdje niet alleen mensen in ontwikkelingslanden steunen maar ook projecten in Nederland en dieren! Sindsdien steun ik de Nederlandse zeehonden…. Zeehonden krijgen een jong in de zomer. Op de wadden liggen nu al tientallen moeders met hun jong. Hoewel ze er heel goed op letten, gaat het toch wel eens mis: moeder en jong raken elkaar kwijt. De moederloze zeehondjes heten huilers. Op dit moment zijn er al 50 huilers naar de Zeehondencrèche gebracht.
