Als klein meisje, ik denk dat ik 8 of 9 jaar was, zag ik een TV-documentaire over straatkinderen in Brazilië. Je zag de vreselijke ellende van kinderen op straat. Maar ook hoe een echtpaar een aantal kinderen opving in een klein tehuis. Ik wilde ‘later als ik groot ben’ iets doen voor die straatkinderen.
Ik zag mezelf al een kindertehuis runnen en in gesprek met gewapende politieagenten, zodat deze de kinderen niet meer zouden wegjagen, maar helpen. Zoals je weet, woon ik niet in Brazilië. Wel steun ik al een paar jaar SOS Kinderdorpen. Zo help ik indirect toch een paar kinderen die er alleen voor staan en niemand hebben die voor ze kan zorgen. Het spreekt mij aan dat kinderen stabiliteit krijgen in een soort pleeggezin. Deze kinderen hebben in ieder geval een betere toekomst.
